Natuurmonumenten noemt aalvisrecht een moreel dilemma

Aalbeheerplan moet aal en beroepsvisserij behouden

Voorzitter Dick Versluis overhandigt aalherstelplan© Erik Driessen

“Een moreel dilemma”, zegt beheerder Bea Claessens van Natuurmonumenten over het al dan niet verlengen van het zogenoemde aalvisrecht. Landelijk is de natuurorganisatie tegen vangen van een beschermde diersoort, maar Claessens weet ook dat visserij past binnen de cultuurhistorie van Wieden en Weerribben.

Al is de huidige beroepsgroep klein. Waar het huidige Nationaal Park Weerribben-Wieden in 1980 nog 25 mensen kende die voor hun brood deels afhankelijk waren van de beroepsvisserij, zijn dat nu slechts drie bedrijven met in totaal vier vissers. Ze zijn verenigd in de Algemene Bond voor Binnenvissers en die bood Claessens deze week een aalherstelplan aan. Daarin beschrijven de vissers hoe ze de regionale aalstand willen verbeteren en zo bijdrage aan de paaipopulatie van de schieraal, de volwassen aal. Want met de kronkelende vissoort gaat het al jaren slecht, net zoals in de rest van Nederland overigens.

Dat komt in De Wieden onder meer omdat jonge glasaaltjes het gebied niet bereiken. Een vorig jaar bij gemaal Stroink aangebrachte vistrap moet die situatie verbeteren, maar resultaat is er nog niet. Vissers moeten daarom voorlopig nog steeds zelf grote hoeveelheden aaltjes uitzetten. Dit jaar gebeurt dat niet. De intrek van glasaal is dit jaar, in tegenstelling tot vorig jaar, slecht en daarmee is de aankoop van aal uit Engeland of Frankrijk peperduur.

Arjan Heinen van de Combinatie van Beroepsvissers pleitte bij het aanbieden van het plan voor een nauwe samenwerking tussen Natuurmonumenten en de beroepsvissers. Volgens hem zou de gehele aalsector en mogelijk de overheid dan willen meebetalen aan het uitzetten en beheren van de aal. “In het lopende Nederlands aalbeheerplan wordt dit mooie aalgebied niet meegenomen omdat de overheid twijfels heeft over de mogelijke uittrek van schieraal uit het gebied. Bovendien was er geen goed aalbeheerplan voor Wieden en Weerribben”, aldus Heinen, die ook pleit voor meer onderzoek. Nu is weinig bekend over de aal, bijvoorbeeld waar de schieralen De Wieden uitzwemmen en in welke hoeveelheden.

Onderzoek moet aantonen dat voldoende schieraal het gebied uittrekt. Dat betekent vermoedelijk dat vissers de eerste jaren minder vangen, maar daarna geleidelijk meer. Als jaarlijks tachtig kilo glasaal wordt uitgezet, produceert het natuurgebied 11000 kg aan schieraal. “Daarvan kunnen de vissers een deel vangen voor verkoop, trekt een deel zelf uit het gebied en wordt een deel opgevangen en naar zee getransporteerd”, aldus Heinen. Van deze laatste twee groepen draagt een deel dan bij aan de paaistand. De regionale beroepsvissers zijn daarmee verzekerd van een toekomst. “Als er niet meer wordt uitgezet draagt het gebied vrijwel niet bij aan de paaipopulatie en dat is jammer van de potentie van het gebied” aldus de vissers.

Bea Claessens blijft het een ‘lastige’ afweging vinden. “Wij moeten legitieme argumenten hebben om het huidige beleid voort te zetten. De beroepsvissers moeten nog meer informatie aandragen dan nu gebeurt. Transparantie is cruciaal”, aldus Claessens die het ingediende plan van de visserij gaat bestuderen en daarna een beslissing neemt over het aalvisrecht.

REAGEER | DOORSTUREN | PRINT | VRIJDAG, 19.06.15 | 10.02 UUR